Tip: de veerman neemt ‘s middags een uurtje pauze. Dat leren we van twee Italiaanse koppels op fietsvakantie. Gelukkig is het gezellig wachten, zeker wanneer later ook een groep energieke jongeren arriveert. Hun enthousiasme en bleutooth speaker bezorgen ons een eerste veerbootervaring om nooit te vergeten. Daar kan de plotse regenbui niets aan veranderen.
Terug op de icoonfietsroutes nu. Uit de 3 routes die je vindt tussen Antwerpen en Gent kiezen wij voor de Schelderoute. Na de Zeesluis van Wintam volgen we een slow tourism variant door het stiltegebied van Hingene. Onderweg ontdekten we het mooie paviljoen de Notelaer. We rijden rustig verder en genieten onderweg van de rust en de mooie landschappen geblakerd in een zwoele zomerzon.
In Temse vervoegen we terug het hoofdtraject van de Schelderoute. Via een imposante brug van de hand van Gustaf Eifel over de Dender rijden we – gepaard met een fikse bui – Temse in, op zoek naar een maaltijd. De regen houdt aan. Eten op een terrasje met zicht op de fietsen zit er niet in. De moed en moraal zakken even weg. Beide ouders halen hun beste peptalk boven en sporen de kinderen aan om nog even vol te houden. Want volgens het kaartje in de gids is enkele kilometers verderop een brasserie. En buienradar zegt dat het zal opklaren. Het bleek de juiste beslissing! De zon duwt de regenwolken van het toneel en in Weert worden we beloond met een pittoresk terrasje. We doen ons tegoed aan heerlijke croques en schuiven de benen languit onder tafel. Verdiend. Want eerlijk is eerlijk: dit was op het randje. Als fiere ouders mogen we gerust concluderen: onze kinderen hebben doorzettingsvermogen.
Opnieuw opgeladen zetten we onze weg verder richting onze kampeerplaats in Malderen. Felix maakt gretig gebruik van het vlakke asfalt en fantaseert zichzelf in de Tour de France. Hij begint zowaar op het einde van de dag enkele tussenspurtjes te trekken.