Wie enkel kijkt naar de kaart vandaag, zal snel besluiten dat het absolute hoogtepunt van de dag al vroeg op de route ligt. Als er één beklimming in Vlaanderen beroemd is, dan toch de Muur van Geraardsbergen. Maar in plaats van het beste voor het laatst te bewaren, beginnen we al aan de Muur als de ochtend nog gehuld is in heilig licht, dat diffuus boven de straten van Geraardsbergen hangt. We nemen twee mattentaartjes mee voor boven, salueren die andere Manneken Pis en voor we het weten staan we voor de kapel op de Oudenberg. Het geeft voldoening, zeker als we de laatste scherpe bocht voor café ’t Hemelrijck voorbij zijn. Net als de Last Post blijft het beklimmen van de Muur op de fiets speciaal. Of je het voor de eerste keer doet, zoals Lowie, of al veel vaker hebt gedaan. Maar er is meer dan enkel de Muur vandaag. De Bosberg die erop volgt mag er ook zijn, met haar kasseien glinsterend in de zon.
En zelfs als we de Vlaamse Ardennen bijna zonder het te merken achter ons laten, blijft het Vlaamse land zich van haar mooiste kant laten zien. We zijn het Pajottenland binnengereden, land van fruit en geuzebieren. Dit bier vind je alleen in deze streek’, legt barman Roel van Drongelen van Fiets- en Wandelcafé Paddenbroek in Gooik uit, tijdens een lunchpauze in de zon. De Nederlander, in het Pajotteland terechtgekomen vanwege de liefde, schenkt in en vertelt: ‘Bier wordt normaalgesproken gebrouwen, maar geuzebier niet, dat wordt gestoken. De gisting gebeurt spontaan en de gisten waarmee dat gebeurt zitten hier in de lucht. Dat maakt het bier uniek, echt een streekproduct. En door de frisse zuren is het de champagne onder de bieren, ideaal ook als aperitief.’