We pakken dezelfde route weer op waarmee we een week geleden aan deze reis begonnen zijn, de Kunststedenroute.De richtingbordjes kunnen we inmiddels van mijlenver spotten. De laatste etappe van een zevendaagse tocht voert van Leuven naar Antwerpen. De heuvels hebben we achter ons gelaten, het zwaarste fietswerk zit erop. Vandaag is het een kleine honderd kilometer vlak uitrollen, terug naar het beginpunt van deze reis. Vanaf het Begijnhof in Leuven, over de hobbelige klinkers door de Middeleeuwse straten via het imposante stadhuis fietsen we de stad uit en hebben we alle tijd om alvast terug te blikken op een week lang bikepacken.
Een heerlijk ritme van buiten zijn, weinig anders aan je hoofd hebben dan de route die je volgt en dat wat je onderweg ziet. We happen stof op het onverharde pad langs de Dijle, drinken een kopje koffie op een terras in Mechelen, pal tegenover de Sint-Romboutskathedraal, en halen in Lier voor de laatste keer onze lunch bij een supermarkt die we onderweg tegenkomen – brood, beleg, fruit en koud water. Veel meer heb je als fietser niet nodig onderweg. Op een bankje aan de rand van de Vest eten we onze boterhammen en staren we voor ons uit. Het zit er nagenoeg op. Nog een kilometer of dertig en we zijn terug in Antwerpen. Het stemt tevreden en weemoedig tegelijk. Dat is hoe fietsreizen wel vaker worden afgesloten. We hebben het gered. En we hadden misschien nog wel even doorgewild.
Het stof en zand op de fietsen stemt ook fietsverhuurder Thomas tevreden. De gravelbikes zijn goed gebruikt. We kunnen niets anders dan bevestigend knikken. Ze hebben asfalt, strand, zandpaden, kasseien, steentjes en gravel gezien. Bospaden beklommen en heuvels afgedaald. En dat over bijna zevenhonderd kilometer. Het bewijs dat je niet ver van huis hoeft te zijn voor een groots fietsavontuur.